#postcardsfromitaly

Trieste: Konfor Alanının Dışında Bir Sene

Neden Gittim?

Kendimi bildim bileli yurtdışında yaşama hayalim vardı. Yurtdışı seyahatlerim ile hafiften başlayan bu hayalim, ailemin Napoli‘ye taşınması ve benim 4 sene boyunca yarı zamanlı Napoli’de yaşamam ile kuvvetlendi. Napoli’den Türkiye’ye her dönüşümde İtalya’nın tadı damağımda kalıyordu ve buruk hissediyordum… Türkiye’deki huzursuzluğum ve kariyerimi uluslararası boyuta taşıma arayışıma ek olarak; 2020 yılında başlayan pandemiyi takriben ailemde yaşadığımız sağlık sorunları hayatın çok kısa olduğunu bana bir kez daha hatırlatınca, 2021 yılının Temmuz ayında dedemin cenazesinden sonra çok sevdiğim işimden istifa ettim ve dümeni Trieste ‘ye çevirdim. Mucizelerin konfor alanımın dışında gerçekleşeceğini henüz bilmiyordum.

İstanbul’a veda

İstifa ettiğimde henüz Trieste’de başvurduğum yüksek lisans programından kabulüm gelmemişti. ODTÜ’den Tarkan Hocamın tavsiyesi ve referansı ile MIB Trieste’de Sigortacılık ve Risk Yönetimi master programına başvurmuştum. Motivasyon mektubu, referans mektupları, mülakatlar derken 20 Temmuz’da kabul mektubum geldi, tesadüfen o gece Napoli’de bir veda yemeğine gidiyorduk. Kutlamasını burada yaptık.

İtalya’ya gitmek istediğimden emindim ancak Trieste seçimim şehir değil okul odaklıydı. Önceki yıllarda Napoli, Roma ve Milano’da hem devlet hem de özel okullarda yüksek lisans programlarına başvurmuştum. Kiminden kabul kiminden red almıştım; hayat oldu ve ben bir şekilde gidemedim. O zaman çok üzülmüştüm ve geç kalmış hissetmiştim; ama bugün geri dönüp baktığımda iyi ki öyle olmuş diyorum.

Generali Sigorta’nın kurulduğu şehir olan Trieste, İtalya’nın sigortacılık başkenti. Bu vesile ile MIB Trieste’de 23 sene önce sigortacılık yüksek lisans programı açılmış. Sigortacılık ve aktüerya alanlarında teknik bilgimi güçlendirmek için iyi bir fırsat olarak gördüm. Okuldan %50 burs aldım, zaten Avrupa Birliği vatandaşı olmayanların alabileceği en yüksek burs oranı bu. Okulun Avrupa’daki birçok sigorta şirketi ile partner olmasının bana iş olanakları sağlayacağını düşündüm.

Okulun içime sinmesinin ardından şehir üzerine çok düşünmedim açıkçası. Trieste’nin diğer İtalyan şehirlerine kıyasla daha küçük ve ucuz olduğunu biliyordum, hepsi bu. Trieste ile ilgili her şeyi oraya taşındıktan sonra öğrendim.

Trieste İçin İlk Adımlar

Kabulüm geldikten sonra ilk iş ev aramaya başladım. Emlak sitelerindeki başarısız arama girişimlerimin ardından Facebook grubunda bir ilan yayınlamamla her şey değişti. MIB Trieste’de yüksek lisans yapacağımı ve bir oda aradığımı söyledim. Aynı okulda MBA yapacağını ve beraber ev arayabileceğimizi yorum olarak yazan ev arkadaşımla bu şekilde tanıştık. Yine Facebook grubunda, aynı şekilde 3. ev arkadaşımızı bulduk. Ev arkadaşlarım İtalyandı, onların gidip bakması ve bana gönderdikleri videolar sayesinde 1.5 aylık arayışın ardından Via Piccardi 42’deki evimizi tuttuk. Hayatımda ilk kez ev arkadaşım olması bambaşka bir deneyimdi ve 1 yılın sonunda muhteşem anılarla ayrıldık birbirimizden.

Ev arayışına ek olarak Türkiye’den ulusal vizeye başvurmam gerekiyordu. Aslında o dönemde aileden dolayı İtalyan oturum iznim vardı ancak okul öğrenci vizesi talep etti. Doküman hazırlama süreci sancılı ve epey kağıt israfı ancak öğrenci vizem iki günde gelip beni mutlu etti. Sonrasında da iyi ki vizeyi almışım dedim çünkü bu vize size haftada 20 saat çalışma imkanı tanıyor ve ben bunu değerlendirdim.

Vizemi aldıktan sonra İstanbul’daki birçok eşyamı sattım, kalanları bir depoya koydum, evimden taşındım, sevdiklerimle vedalaştım ve birkaç valiz ile 22 Eylül 2021’de Napoli’ye gittim. Napoli’de geçen 10 günün ardından, 27. yaş günümde, Napoli’den Trieste’ye hayatımda yepyeni bir sayfa açmaya gittim.

Yeni Bir Başlangıç: Trieste Günleri

27. yaşımın ilk gününde valizlerimle FVG bölgesinin tek havaalanına indim, trenle Trieste’ye geçtim. Trieste tren istasyonunda hangi çıkıştan çıkacağımı bile şaşırmam dün gibi… Otobüsle yeni evimin yolunu tuttum. 5. katta oturuyorduk ve asansör yoktu, zar zor valizleri yukarı çıkardım ve ev arkadaşım bana anahtarımı verdi. Via Piccardi’ye bakan penceresiyle evimizin en küçük odasına girer girmez içim ısınmıştı. Sonrasında bu odada neler neler hissedecektim…

Trieste
ev

Hemen kendimi dışarı attım, soluğu Antico Caffe San Marco’da aldım. Veneto bölgesinden Select Spritz içtim ilk kez, yanında ikram getirdikleri taralli ve zeytinlerle kalbimi çaldılar. Sonraları Trieste’deki uğrak noktalarımdan birisi oldu. Orada doğum günü geleneğim olarak kendime mektup yazdım. O günün akşamında, Trieste’de kimseyi tanımadığım için ve doğum günümde yalnız yemek yemek istemediğim için ev arkadaşıma benimle yemeğe gelip gelemeyeceğini sordum. İkimiz şehrin tek gerçek Napolitan pizzacısı olan San Genna’ya gittik. Dönüşte çok üşüdüğümü hatırlıyorum, Trieste’ye kış erken gelmişti.

Trieste
Select Spritz ile tanışma

Trieste’de Geçen Bir Sene

Friuli Venezia Giulia bölgesinde, Slovenya sınırında, borası ve kendine has kahve kültürü ile güzeller güzeli küçük bir İtalyan şehri olan Trieste’de geçen bir senedeki keşiflerimi başka yazılarda yazacağım. Trieste’de gezilecek yerler, Trieste yeme içme rehberi, Trieste’den günübirlik gidilecek yerler gibi birçok konuda içerikler gelecek. İleride unuttacağım bazı küçük detayları yazmak istiyorum özellikle, bu macerayı büyük yapan o küçük detaylar çünkü.

Ekimin başında başlayan yüksek lisansın sınıf aktiviteleri haziran ortasında sona erdi. Sabah 09:15’te başlayan derslerimiz çoğu zaman 18:15’e kadar sürdü. Okulun ikinci haftasında sınıf temsilcisi seçimlerine adaylığımı koydum ve sınıf temsilcilerinden biri seçildim. Takip eden haftada ise okulda açılan program asistanı iş ilanına başvurdum, girdiğim mülakat sonucu işe alındım. Sene boyunca okulda çalıştım, okula ödediğimiz tutarda yapılan ciddi bir indirim kazandırdı bu iş bana.

Trieste
Derslerin son gününde

Okula evimizin arka sokağından geçen 11 numaralı otobüs ile 10 dakikada ulaşıyordum. Okul şehrin tepelerindeydi ve etrafı kocaman bir orman ile çevrili güzeller güzeli Ferdinandeo binasındaydı. Baharda havalar ısınmaya başladıktan sonra hep eve yürüdüm ders çıkışlarında.

MIB Trieste günleri epey yoğundu. Bu yoğunluk içinde sınıf arkadaşlarımla kocaman bir aile olduk. Bir kişi hariç hepimiz çok güzel bir uyum içindeydik. Birbirinden farklı karakterde 10 farklı ülkeden 19 kişi, hayatımızda bir değişiklik yapmak için buradaydık. Sene boyunca hepimiz çok değiştik, büyüdük, evrildik. Hem sigortacılık hem hayat anlamında çok şey öğrendim. İnsan ilişkilerine bakış açımı değiştiren birçok ders çıkardım sene boyunca olanlardan.

One big family ❤️

Yoğun okul temposuna Trieste’de keşifler ve İtalya içi ve dışına seyahatler de sığdırdım. Trieste’yi köşe bucak gezdim, sokaklarını arşınladım, müzelerini ziyaret ettim, insanlarını gözlemledim, kısacası dibini sıyırdım. Soğuk ve rüzgârlı sabahlardaki yürüyüşlerim, nero molalarım, Mola Audace’den izlediğim gün batımları, arkadaşlarımla dostluğumuzu inşaa ettiğimiz cuma geceleri ve ev arkadaşlarımla gece yarısı mutfak sohbetlerimiz bu şehirdeki favorilerim oldu. Perform Trieste’de 5 ay yoga kursuna gittim, o gün bugündür düzenli yoga yapıyorum ve kendimi çok geliştirdim.

Haziran ayının sonlarına doğru, okulla ilgili tez hariç her şeyi bitirince hepimiz başka yerlere dağıldık. Ben Napoli’ye gittim. Napoli’de geçirdiğim 6 haftada hem kışın aldığım kiloları verdim hem de dünyada en sevdiğim şehrin tadını çıkardım. Çünkü bu Napoli’ye ev dediğim son günlerdi. Babamın görevi bittiği için ailem Ağustos’ta Türkiye’ye döndü. Ben hem kendimle yalnız kalmak hem de Trieste’deki evime hâlâ kira verirken fırsatı değerlendirmek için Ağustos başında Trieste’ye geri döndüm. Burada yalnız geçirdiğim 7 hafta ise bambaşka bir deneyim oldu. Her köşesinde sevdiklerimle anılarım olan bu şehre bir başka gözle baktım bu sürede. Kendimle istemediğim kadar vakit geçirdim. Sağlıklı beslendim, spor yaptım, Roma’da bir şirket için uzaktan yarı zamanlı çalıştım, aktüerlik sınavlarına hazırlandım, tezimi yazdım ve Trieste içinde ve dışında bol bol keşif yaptım. Sanırım bu son 7 hafta Trieste’ye daha fazla bağlanmama sebep oldu.

Trieste’de son 1.5 ayım epey verimli geçti

Son

Tüm bu güzel zamanların sonunda, tam 365 gün sonra, 22 Eylül 2022’de evimin anahtarını yine Luca’ya teslim ettim. Yola çıkmadan önce mahalledeki I Dolci Fulvia’da bir kahve içtim, bir kahve de askıda bıraktım. Trieste beni çok mutlu etti, ben de bir Triestini’yi mutlu etmek istedim. Dönüş uçuşum Ljubljana’dandı. Trieste tren istasyonunun önünden bindiğim Flixbus ile yavaş yavaş geride bıraktım bu güzel şehri. Birkaç valiz, birkaç damla gözyaşı, tebessüm ve yeni bir sayfaya vesile olacak bir iş teklifim vardı.

Şans cesurdan yanadır mı derler, evren hareketi alkışlar mı bilmem. Tek bildiğim, 1 sene önce aldığım riskin, omuzlarımda taşıdığım bilinmezliğin ve stresin beni ödüllendirdiği. Mucize konfor alanımın dışında gerçekleşti, yaktığım köprüler yolumu aydınlattı. Via Piccardi 42’deki küçük odamda sayısız iş görüşmesi yaptım, sayısız red aldım. Hepsi bana ders oldu, hatalarımdan öğrendim ve küllerimden doğdum.

İtalya günlerim şimdilik sona erdi ama İtalyanlar ne derler bilirsiniz: Non si sa mai. Hayat yolculuğunda bir gün yeniden İtalya’da yaşayacağımı biliyorum. İtalya’ya ‘ev’ demek içinse ikametimin burada olmasına gerek yok artık, ben artık bu ülkenin neresine gidersem gideyim evimde hissediyorum.

Mezuniyet

14 Ekim’de mezuniyet törenimiz için 48 saatten daha az süreliğine Trieste’ye geri döndüm. Sınıf arkadaşlarımla hep bir arada belki de son bir kez geçirdiğimiz bu zaman çok çok kıymetliydi. Sınıfımı temsilen yaptığım konuşmada, This Is Us’ın finalden önceki bölümü olan Train’de William’ın Rebecca’ya söylediği ve beni hüngür hüngür ağlatan şu sözlerle bitirdim konuşmamı:

‘Truth to be told, if something makes you sad when it ends, then it must have been pretty wonderful while it was happening. But if you step back, if you step back and look at the big picture, you will see that the end is not sad. It is just the beginning of another incredibly beautiful thing.’

Kalbimde yerin hep ayrı olacak Trieste, her şey için teşekkürler.

2 Yorum

  • Begum

    Merhaba Elice,
    Ben de uzun bir sure Milano’da yasadiktan sonra Trieste’ye tasindim. Bu guzel sehirle ilgili bilgiler ararken yazina rastladim. Cok guzel atlatmissin. Anladigim kadariyla artik burada yasamiyorsun 🙁 Senden ogrenmek istedigim bir sey var bizim gibi diger Turkleri bulabilecegimiz bir grup var midir bildigin? Ya da bu sehirde sosyallesmek icin onerilerin?
    Tesekkur ederim simdiden <3
    Begum

    • elicetravels

      Merhaba Begum, tesekkur ederim yorumun icin. Ben orada yasarken hiç Turk ile tanismadim, bir bilgim yok maalesef. Sosyallesmek icin önerim kurslara gitmek ve disarida insanlarla konuşup muhabbet acmaya calismak olabilir 🙂 tadini cikar Trieste’nin!

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir